Ελάτη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια Η Ελάτη (Abies) είναι γένος 48–55 ειδών αειθαλών κωνοφόρων στην οικογένεια Pinaceae. Βρίσκονται σε μεγάλο μέρος της Βόρειας και Κεντρικής Αμερικής, της Ευρώπης, της Ασίας και της Βόρειας Αφρικής, σε βουνά ποικίλων ειδών. Οι ελάτες σχετίζονται στενά με τους κέδρους (Cedrus)· Οι λεγόμενες ψευδοελάτες ανήκουν στο γένος Ψευδοτσούγκα. Είναι όλες δέντρα, που φθάνουν σε ύψος 10–80 m (30–260 ft) και διαμέτρους κορμού 0,5–4 m (2–12 ft) σε ώριμη ηλικία. Οι ελάτες μπορούν να διακριθούν από άλλα μέλη της οικογένειας των πεύκων από τα βελονοειδή τους φύλλα προσαρμοσμένα σε μικρά κλαδιά με μια βάση η οποία προσομοιάζει μια μικρή βεντούζα και από τους όρθιους κυλινδρικούς κώνους 5–25 cm (2–10 in) μήκους, που αποσυντίθενται όταν ωριμάσουν ώστε να απελευθερώσουν τους φτερωτούς καρπούς. Η ταυτοποίηση των ειδών βασίζεται στο μέγεθος και την κατανομή των φύλλων, το μέγεθος και το σχήμα των κώνων, και στο αν οι κλίμακες των φύλλων του μίσχου στους κώνους ειναι μακριά και εξέχουν, ή κοντά και κρυμμένα μέσα στον κώνο.